Biografia O. Damiana Delekty Drukuj
czwartek, 16 sierpnia 2018 15:04

     O. Damian Franciszek Delekta urodził się 16 września 1941 roku w Kamieniu koło Rudnika nad Sanem, województwo rzeszowskie, jako drugie z siedmiorga dzieci małorolnej rodziny Jana Delekty i Anny Kata.

     Dzieciństwo spędził w domu rodzinnym pomagając rodzicom w pracy na gospodarstwie. W siódmym roku życia rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Kamieniu. Gdy był uczniem trzeciej klasy, dnia 27 maja 1951 przystąpił do Pierwszej Komunii św. Niedługo potem został przyjęty do grona ministrantów przy kościele parafialnym w Kamieniu. Jego proboszczem był ksiądz Dziekan Stanisław Patryn a katechetą był Ks. Ludwik Wawrzyszko a ulubionymi nauczycielami w szkole byli pani Wanda Sławińska i pan Adam Makuch. Osiemnastego czerwca 1955 roku przyjął Sakrament Bierzmowania z rąk Ks. Biskupa Wojciecha Tomaki w kościele parafialnym w Kamieniu.
     Po ukończeniu siódmej klasy szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Sokołowie Małopolskim. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w czerwcu 1959 roku zamierzał wstąpić do Zakonu św. Franciszka z Asyżu, ale najpierw postanowił spędzić jeden rok w rodzinnym domu aby poważniej zastanowić się czy takie jest naprawdę jego powołanie. W następnym roku zdecydował się wstąpić do Zakonu Ojców Kapucynów w Krakowie i napisał podanie do Prowincjałatu tegoż Zakonu w Krakowie. Otrzymawszy pozytywną odpowiedź na podanie, dnia trzeciego sierpnia 1960 przybył do klasztoru Kapucynów w Sędziszowie Małopolskim aby rozpocząć krótki postulat a następnie nowicjat. 28 sierpnia 1960 roku otrzymał z rąk O. Prowincjała Alojzego Wojnara habit zakonny i rozpoczął roczny nowicjat, który zakończył pomyślnie ślubami zakonnymi zwykłymi w dniu 29 sierpnia 1961 roku.
     Po złożeniu ślubów zakonnych udał się do klasztoru O.O Kapucynów w Rozwadowie na studia filozofii. Niestety, po kilku miesiącach komunistyczne władze państwowe zmusiły go do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Dnia 15 listopada 1961 roku został wcielony do Podoficerskiej Szkoły Wosk Pancernych w Ostródzie, województwo olsztyńskie. Służbę wojskową ukończył w stopniu starszego szeregowca dnia 28 września 1963. Z Jednostki Wojskowej udał się bezpośrednio do klasztoru O.O Kapucynów w Krakowie, aby kontynuować rozpoczęte przed dwoma laty studia filozoficzne. Po ukończeniu studiów filozoficznych, od września 1965 do maja 1969 studiował teologię w Wyższym Seminarium duchownym O. O. kapucynów w Sędziszowie Małopolskim. Tutaj też dnia 15 września 1965 roku złożył w ręce Wikariusza Prowincjalnego O. Aureliusza Puzio śluby zakonne wieczyste. Wszystkie święcenia niższe i wyższe otrzymał w katedrze w Tarnowie z rąk arcybiskupa Jerzego Ablewicza. ( 1.IV 1966- tonsura, 2.IV 1966 – ostiariat i lektorat, 18 III.1967- egzorcystat i akolitat, 25.II.1968 – subdiakonat, 24.XII1968 –diakonat i 25 V.1969 – święcenia kapłańskie.
     Po święceniach kapłańskich, w niedzielę 8 czerwca 1969 odprawił uroczystą Mszę Świętą w rodzinnej parafii w Kamieniu i do 30 czerwca 1969 roku przebywał w Sędziszowie Małopolskim. Na początku lipca 1969 udał się do parafii pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy w Pile aby pracować jako katecheta dla dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 4. Po rocznej pracy w tej parafii dnia 10.sierpnia 1970 roku powrócił do Sędziszowa Małopolskiego aby przygotować się do wyjazdu na dalsze studia teologiczne do Rzymu w „Antonianum”. Wyjechał z Polski dnia 6 września 1970 roku. Po drodze zatrzymał się na kilka dni w klasztorze O.O. Kapucynów we Wiedniu a potem zatrzymał się trochę dłużej w klasztorze O. O. Kapucynów we Florencji. Do Rzymu przybył 27 września 1970 roku. Po pierwszym roku studiów w Rzymie udał się w ramach wakacji do Niemiec. Tam pracując przez siedem tygodni w szpitalach Braci Bonifratrów w Regensburgu i w Algasing, uczył się języka niemieckiego. Dnia 29 sierpnia 1971 powrócił do Rzymu na drugi rok studiów, które ukończył licencjatem z teologii w dniu 21 czerwca 1972 roku.
     Dnia 28 lipca 1972 powrócił na krótkie wakacje do Polski i zacząłem się uczyć języka hiszpańskiego aby przygotować się do wyjazdu na pracę misyjna w Gwatemali. Dnia 6 października 1972 wyjechał pociągiem do Rzymu, a stamtąd 10.X.1972 odleciał samolotem do Madrytu aby uczestniczyć w kursie językowym i misyjnym. Mieszkał w klasztorze O.O. Kapucynów przy Plaza de Jesus 2. Okres od 23 do 31 grudnia 1972 spędził w kilku klasztorach kapucyńskich w Andaluzji: (Sevilla, Granada, Sanlucar de Barremeda i Cordoba).

Od lewej do prawej: O. Damian Delekta, O. Generał Zakonu Kapucynów PaschliRywalski i O. Stanisław Ciochoń. Fotografia wykonana w Quezaltepeque, Gwatemala,18.IX.1973.

Dnia ósmego lutego 1973 odleciał samolotem z Madrytu do Gwatemali. Przeznaczono go do pracy duszpasterskiej w parafii pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu w miasteczku Quezaltepeque w diecezji Zacapa(południowo-wschodnia część Gwatemali). Razem z drugim współbratem kapucynem mieli do obsługi trzy miasteczka i ponad sześćdziesiąt wiosek, do których w większości można było dotrzeć na grzbiecie konia lub muła.
Z powodu ciężkiej choroby ojca, dnia 14 maja 1975 roku przyleciał do Polski na okolicznościowy urlop. Ten czas wykorzystał także na głoszenie w różnych parafiach kazań o pracy polskich misjonarzy w Gwatemali. Gdy stan zdrowia ojca uległ pewnej poprawie, zdecydował się na powrót do Gwatemali. Dnia 22 października 1975odleciał z Warszawy do New York. Tam zatrzymał się kilka dni w kapucyńskim klasztorze St. John i następnie odwiedził kilka polskich rodzin w Kenilworth i Passaic,N.J. Do Gwatemali powrócił czwartego listopada 1975 roku. Niestety, wkrótce okazało się, że poprawa zdrowia ojca była pozorna, bowiem 8 listopada roku otrzymał z Polski telegram, że ojciec oddał swoją duszę Panu Bogu.

W drodze do wioski Rodeo El Espino, Concepción Las Minas, Gwatemala. Rok 1976

     Pracował w Parafii Quezaltepeque jako wikary aż do 10 lipca 1977 roku. Tego dnia biskup Ordynariusz diecezji Zacapa, bp. CostantinoCristiano Luna Pianegonda mianował go proboszczem parafii pod wezwaniem św, Ildefnsa w miasteczku Ipala. Pracował sam i miał do obsługi oprócz miasteczka 23 wiosek, do których w większości także można było dotrzeć na grzbiecie konia lub muła.

Chrzest Henry'ego. Ipala, Gwatemala 1978

     Od 9 maja do 13 sierpnia 1979 roku przebywał na drugim urlopie w Polsce. Także i tym razem wiele czasu poświęcił na głoszenie kazań i wyświetlanie przeźroczy o pracy polskich misjonarzy w Gwatemali. Po powrocie z urlopu nadal pracował w parafii Ipala jako proboszcz aż do 19 października 1983. W tej parafii zatroszczył się o wybudowanie kościołów we wioskach Amatillo, Los Achiotes, La Coronada i Ciracil oraz kilku kaplic w innych wioskach.

Pierwsza komunia w wiosce Ipala, Gwatemala 26 stycznia 1982 r.

     Z polecenia nowego biskupa ordynariusza Rodolfo Ignacio QuezadaToruńood 13.X.1983 do 25 II.1985 był proboszczem w parafii pod wezwaniem Matki Bożej gromnicznej w miasteczku Teculutan, także diecezja Zacapa. Tu miał do obsługi dwa miasteczka oraz trzynaście wiosek i też był sam.

Budowa Kościoła, Ipala, Gwatemala 1985

     Od 26 lutego 1985 do 19 maja 1986 po raz drugi był proboszczem w parafii Ipala. Od 20 maja 1986 do 24 kwietnia 1987 przebywał w Polsce na tzw. „roku szabatowym” w Sędziszowie Małopolskim. 25 kwietnia 1987 odleciał do Gwatemali. Od 28 kwietnia 1987 do 29 czerwca 1988 pracował jako wikary po raz drugi w parafii Quezaltepeque.

Z grupą parafian przed kaplicą w wiosce Apantes, Gwatemala, 04 10 1987 r.

     Dnia 29.Vi.1988 biskup mianował go pierwszym proboszczem nowej parafii pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej w miasteczku Concepción Las Minas, diecezji Zacapa. Był tam również sam i miał do obsługi miasteczko i 24 wioski. Pracował tam do 8. IX.1991.
     Decyzją wiceprowincjaławiceprowincji Ameryki Środkowej i Panamy, do której należał od 9 lutego 1973 roku, O. JoseAntonio Marquez Pavón polecił udać się do Panamy, aby pracować jako proboszcz w parafii pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy w dzielnicy Tocumen, w stolicy tego kraju. Oprócz kościoła parafialnego miał do obsługi 28 wspólnot położonych w pobliżu międzynarodowego lotniska. Pracował tam do 25 kwietnia 1993 roku.
     Prowincjał Krakowskiej Prowincji O.O. Kapucynów, O. Józef Mizera, pod posłuszeństwem rozkazał mu powrócić do Krakowa aby pracować jako ojciec duchowny w zakonnym Seminarium, w którym było wówczas ponad stu kleryków. Pełnił tę posługę od 27. Kwietnia 1993 do 7 VIII 1994.
     Nowy Prowincjał, O. Ryszard Modelski, polecił mu udać się na kilka miesięcy do pomocy proboszczowi w Skomielnej Czarnej, archidiecezji krakowskiej, aby w tym czasie przygotować się także do wyjazdu do pracy w sanktuarium Matki Bożej w Loreto, w Italii. Pracował w Skomielnej Czarnej jako wikary i katecheta od 8 VIII.1994 do16 lutego 1995.
     Dnia 17 lutego 1995 wyjechał do Austrii aby pogłębić znajomość języka niemieckiego. Przebywał w klasztorze O. O. Kapucynów w Wolfsbergu do dnia 6 marca 1995. Do sanktuarium w Loreto przybył 8 marca 1995 i pracował tam jako spowiednik w językach: polskim, hiszpańskim, włoskim i niemieckim aż do 27 maja 2000 roku. Z Loreto wrócił do Polski ponieważ biskup Wikariatu Apostolskiego Bluefields w Nikaragui, Mons Pablo Schmitz, zaprosił go do posługi proboszcza w parafii pod wezwaniem Chrystusa Króla w miasteczku Bocana de Paiwas. Od 29 maja do 30 sierpnia 2000 roku przebywał w Krakowie aby postarać się o wizę wjazdową do Nikaragui i przygotować się do wyjazdu. Do Nikaragui odleciał z Warszawy przez Madryt i Miami dnia 30 sierpnia 2000 roku.

Panorama de Ubu Norte, Nicaragua anno 2002 Nikaragua

W Villa Siquia w Nikaragui po wizycie duszpasterskiej (odjazd na mule) – 2002 r.

     W parafii Chrystusa Króla w Bocana de Paiwas pracował od września 2000 roku do 25 sierpnia 2003 roku. Miał tam do obsługi trzy miasteczka i 27 wiosek rozsianych na rozległej przestrzeni między rzekami, górami i lasami, do których najczęściej tylko na grzbiecie muła lub konia po kilku godzinach jazdy można było się dostać. Była to najtrudniejsza posługa misyjna w jego życiu. Wyczerpany i chory powrócił do Polski. Przez kilka tygodni przebywał na leczeniu w klinice chorób tropikalnych w Gdyni.

Pierwsza komunia w wiosce Malakawas-San Isidro, Nikaragua, 26 maja 2003 r.

     Od 26 września 2003 do 30 listopada 2004 pracował w klasztorze w Sędziszowie Małopolskim. Na zaproszenie biskupa Stanisława Padewskiego, wieczorem dnia 30 listopada 2004 udał się do pracy duszpasterskiej na Ukrainę. Wiceprowincjał Kapucynów na Ukrainie O. Błażej Suska polecił mu udać się do Starego Konstantynowa aby pracować jako wikary w parafii pod wezwaniem Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Pracował tam od 1.XII .2004 do 3 lutego 2009. Z powodu choroby reumatyzmu powrócił do Polski. Od 4 lutego do 21 listopada 2009 pracował w klasztorze O. O. Kapucynów w Rozwadowie- Stalowa Wola. A od 22 listopada 2009 roku pracuje w klasztorze O.O. Kapucynów w SędziszowieMałopolskim.

OPŁATEK U KAPUCYNÓW 2009


     „Posługuję głównie jako spowiednik i duchowy asystent Grupy Modlitwy św. Ojca Pio. W ciągu tych siedmiu lat pobytu w Sędziszowie wyspowiadałem ponad 29 tysięcy penitentów. Mam nadzieję, że chyba w tym klasztorze zakończę moją długą tułaczkę po tym Bożym świecie. Z okazji srebrnego jubileuszu Moch święceń kapłańskich zrobiłem takie małe podsumowanie: Od 25 maja 1969 do 29 maja 1994 odprawiłem 13.721 Mszy św., wygłosiłem 4.190 kazań. ochrzciłem 3920 dzieci, pobłogosławiłem 679 małżeństw. Bogu niech będą dzięki!”

Opracowali Mirosław Piędel – członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Kamienia
i O. Damian Franciszek Delekta Kata.