|
Bieg Niepodległości w Kamieniu |
|
Dnia 22 maja 2018 roku odbył się po raz pierwszy w dziejach Kamienia, Bieg Niepodległości zorganizowany w ramach obchodów 100-lecia Odzyskania Niepodległości przez nauczycieli Zespołu Szkół przy współudziale Towarzystwa Przyjaciół Kamienia. Impreza sportowa odbyła się na stadionie Sokoła Kamień. Na trybunach stadionu zasiedli uczniowie wszystkich typów szkół Zespołu im. Św. Stanisława Kostki wraz z wychowawcami i nauczycielami. Zaproszonych gości oraz uczestników powitał Grzegorz Boguń, który poprowadził także przebieg całej imprezy.
Szczególnie pięknie w tym dniu prezentowali się uczniowie szkoły podstawowej, ubrani w biało-czerwone stroje. Organizatorzy przygotowali wstążeczki w barwach narodowych, które otrzymali uczestnicy imprezy. Organizatorzy zaplanowali 5 biegów na różnych dystansach. Trasy dla uczestników biegu z gimnazjum, zasadniczej szkoły zawodowej i liceum wytyczył Jan Wilczek a dla uczniów szkoły podstawowej Małgorzata Bolko.
W pierwszej kolejności odbył się bieg chłopców na dystansie 1500 m. Wzięło w nim udział 39 uczestników. Start miał miejsce na stadionie, dalej trasa biegła wzdłuż hali sportowej, następnie wzdłuż ulicy Nowej, Południowej i parku. Meta wyznaczona została na stadionie. Wzdłuż całej trasy nad bezpieczeństwem biegaczy czuwali policjanci z Posterunku Policji w Kamieniu: komendant posterunku asp. sztab. Stanisław Czternastek i dzielnicowy st. asp. Krzysztof Głowala, ze Straży Pożarnej druhowie : Adam Zając, Wojciech Piróg, Jerzy Sibiga oraz nauczyciele członkowie TPK: Michał Pisula, Beata Pelc, Małgorzata Cieśla, Agnieszka Krawczyk, Halina Partyka, Ewa Kida, Maria Janas- Bytnar, Sławomir Ożóg, Helena Orszak i Jan Orszak. Pierwszej pomocy udzielały: Danuta Majczak, Irena Barłóg i Dorota Pokrzywa z Gminnego Ośrodka Zdrowia w Kamieniu. Na stadionie nad przebiegiem imprezy czuwali nauczyciele kultury fizycznej: Małgorzata Bolko, Jan Wilczek i Wojciech Piróg.
Zwycięzcą wśród chłopców na dystansie 1500 m został Dawid Bajek, drugi na mecie pojawił się Dawid Gancarz, trzecie miejsce zajął Mateusz Sobolewski. Bieg ukończyli uczniowie: Filip Piela, Robert Marut, Kamil Majka, Michał Indycki, Jacek Gumieniak, Daniel Sączawa, Dawid Przybysz, Adam Kozak, Łukasz Kołodziej, Damian Olejarz, Rafał Przybysz, Michał Story, Kamil Łach, Kamil Janusz, Jakub Bolko, Dominik Bednarz, Patryk Sztaba, Mateusz Boguń, Wojciech Rodzeń, Piotr Barłóg, Tomasz Socha, Kacper Rurak, Mikołaj Czternastek, Wojciech Chmiel, Łukasz Ziemniak, Marek Story, Jacek Chaber, ks. Łukasz Leśniak, Dominik Bochenek, Mateusz Malec, Marcin Wąsik, Karol Partyka, Rafał Dec, Jakub Guzik, Bartłomiej Gębski. Część dystansu pokonał również Jerzy Bednarz.
Po rozgrzewce do walki przystąpiły dziewczęta, miały do pokonania dystans 800 m.
I miejsce zajęła Agata Wąsik, drugie Andżelika Gil a trzecie Marta Rembisz. Uczestniczkami biegu były; Magdalena Smusz, Magdalena Kowalska, Marta Wojtanowicz, Patrycja Partyka, Anna Ożóg, Andżelika Piróg, Agata Partyka, Marcelina Sączawa, Agnieszka Krasoń, Andżelika Sączawa.
W trzecim biegu, już tylko na stadionie, wzięli udział uczniowie szkoły podstawowej.
W pierwszej kolejności wystartowali uczniowie najstarszych klas (V, VI i VII), później klas I – IV. Rywalizację sportową zamykali najmłodsi – przedszkolaki.
Na zwycięzców biegu czekały pamiątkowe puchary, dyplomy i medale. Medale i puchary zostały ufundowane przez TPK. Najmłodsi uczestnicy biegu otrzymali napoje. Nagrody uczestnikom i zwycięzcom wręczali: Józef Czubat – prezes TPK, Józef Łach – dyrektor Zespołu Szkół w Kamieniu, Jerzy Bednarz, Mirosław Piędel, Genowefa Saj, Irena Maj-Surdyka, Małgorzata Bolko.
Utrwalenie pięknych chwil z tego wyjątkowego wydarzenia zawdzięczamy: Irenie Maj-Surdyce, Grzegorzowi Boguniowi i Janowi Orszakowi.
Było to niezwykłe wydarzenie, dzięki któremu nasi uczniowie mogli w sposób aktywny uczcić 100-lecie Odzyskania Niepodległości a my, mieszkańcy naszej „Małej Ojczyzny”, włączyliśmy się w obchody Jubileuszu tak ważnego dla każdego Polaka. Dla nas wszystkich były to wyjątkowo ważne chwile, które się nigdy nie powtórzą.
Helena Orszak
Grzegorz Boguń
Zdjęcia z Biegu Niepodległości dostępne TUTAJ |
|
Prof. dr hab. Stanisław Sudoł |
|
Prof. dr hab. Stanisław Sudoł był ekonomistą, kierownikiem Katedry Zarządzania, długoletnim profesorem i dziekanem Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Urodził się 6 stycznia 1928 r. w Cholewianej Górze, w ówczesnym województwie lwowskim (dziś woj. podkarpackie). Mieszkał tam z rodzicami do 1941 r., a po wysiedleniu do końca okupacji przebywał w Tarnowie, gdzie uczęszczał do szkoły handlowej, a jednocześnie na tajnych kompletach przerabiał program gimnazjum ogólnokształcącego. Egzamin dojrzałości złożył w Tarnowie w lutym 1946 r. Dyplom magistra ekonomii uzyskał w 1954 r. w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, stopień doktora w 1961 r., a doktora habilitowanego w 1972 r. Od 1990 r. był profesorem zwyczajnym. Pracę na UMK prof. Sudoł rozpoczął w 1970 r., w latach 1982-84 reprezentował Uczelnię w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przez 23 lata był członkiem Senatu UMK (1975-98).
W pracy naukowej zajmował się problemami ekonomiki, organizacji i zarządzania w odniesieniu do przemysłu i przedsiębiorstw przemysłowych. Opracował kilka cenionych podręczników akademickich dla przedmiotu ekonomika i organizacja przedsiębiorstwa przemysłowego. W 1999 r. wydał pracę "Przedsiębiorstwo. Podstawy nauki o przedsiębiorstwie. Teoria i praktyka zarządzania", uważaną za najpełniejsze opracowanie teoretyczne dotyczące przedsiębiorstw, jakie powstało dotychczas w Polsce.
Prof. dr hab. Stanisław Sudoł był członkiem i działaczem szeregu organizacji i stowarzyszeń naukowych, m.in. Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
W 2005 r. gdy w rodzinnej Cholewianej Górze odbyło się poświęcenie Szkoły Podstawowej im. św. Jadwigi Śląskiej, swoją obecnością zaszczycił tę uroczystość. Stanisław Sudoł wspominał: „Podczas tej uroczystości towarzyszyły mi wzruszenie, pamięć, nostalgia za przeszłością - to stany ducha, które niejako automatycznie wyzwalają się w człowieku przybywającym w rodzinne strony. Tutaj się urodziłem, z tą ziemią jestem związany, choć przecież nie mieszkałem tu długo. Powiedziałem młodzieży, że dzisiaj dobre wykształcenie i dobra szkoła to wielka wartość, zaś źródłem powodzenia młodego człowieka są, w moim przekonaniu, dwie rzeczy: ambicja i pracowitość. Dziś, aby do czegoś dojść, trzeba się nie tylko uczyć przedmiotów ogólnokształcących i informatyki, ale przede wszystkim języków obcych. Śmiem twierdzić, że pod względem możliwości uczenia się (narzędzia, przepływ informacji, technika) dzisiejsza młodzież ma ogromną przewagę nad moim pokoleniem, które w szkole podstawowej dysponowało ołówkiem, zeszytem i jedną książką. Urodziłem się 6 stycznia 1928 r. w Cholewianej Górze, mieszkałem tam z rodzicami do roku 1941, kiedy to Niemcy wysiedlili wieś. Korzystając z okazji, pragnę serdecznie pozdrowić wszystkich moich rodaków z Cholewianej Góry i okolic, szczególnie młodzież, która ma teraz wspaniałe warunki do nauki. Oby z waszych szeregów wyszedł niejeden profesor”.
Profesor Stanisław Sudoł należał do uznanych autorytetów w kraju i za granicą w dziedzinie ekonomiki przedsiębiorstwa oraz organizacji i zarządzania, zaś wyniki jego badań mają ogromne znaczenie dla praktyki gospodarczej.
Był siostrzeńcem ks. prałata dr. Tomasza Wąsika (1878-1951) pochodzącego z Kamienia, który pełnił ważne funkcje sekretarza konsystorzu biskupiego w Przemyślu oraz przez 22 lata rektora Małego Seminarium w Przemyślu.
Profesor Stanisław Sudoł zmarł 29 stycznia 2020 roku w Warszawie. Spoczął na Cmentarzu Parafialnym w Radości przy ul. Izbickiej w Warszawie.
Opracował Mirosław Piędel
członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Kamienia
Materiały źródłowe:
Prof. S. Sudoł, Przedsiębiorstwo przemysłowe : ekonomika, organizacja, zarządzanie (1988, ISBN 8320806917),
Prof. S. Sudoł Przedsiębiorstwo: podstawy nauki o przedsiębiorstwie: teorie i praktyka zarządzania (1999, ISBN 8387673757),
Prof. S. Sudoł Nauki o zarządzaniu : węzłowe problemy i kontrowersje (2007, ISBN 9788372853455),
Baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska Ośrodek Przetwarzania Informacji - Państwowy Instytut Badawczy,
stara.pwe.com.pl › Książki › Nauki o zarządzaniu i jakości,
umk.pl/wiadomosci/?id=26559 – Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, fot. Andrzej Romański,
GOŚĆ NIEDZIELNY 4 grudnia 2005 Rozmowa z prof. Stanisławem Sudołem, pochodzącym z Cholewianej Góry, naukowcem i wybitnym ekonomistą.
|
|
|
Przegląd prasy - Publikacje prasowe o Kamieniu z lat 1871-1926 |
|
Gazeta Lwowska 1871 nr 160 s. 2
Głos Narodu 1900 nr 264 s. 3-4
Słowo Polskie 1900 nr 527 s. 1
Gazeta Lwowska 1883 nr 191 s. 3
Dziennik Polski 1901 nr 414 s. 2
Przyjaciel Ludu - Organ Stronnictwa Chłopskiego 1926 nr 16 s. 5
Dziennik Polski 1904 nr 104 s. 3 |
|
Wspomnienia z czasów okupacji - pani Franciszka Maziarz |
|
Wywiad przeprowadziła uczennica Szkoły Podstawowej w Kamieniu w latach dziewięćdziesiątych.
"W 1940 r. w wieku 17 lat pani Franciszka Maziarz została wytypowana z gminy do wyjazdu na przymusowe roboty do Niemczech. Musiała zgłosić się do biura pracy w Rzeszowie, skąd została odtransportowana do Niemczech. Tam co kilkanaście kilometrów odpinano po 2-3 wagony i rozdzielano Polaków do pracy. Wagon, w którym znajdowała się pani Franciszka, odczepiono w Norymbergii i z tamtejszego biura pracy została przydzielona do pracy w Bawarii na dwustuhektarowym gospodarstwie. Po przyjeździe do gospodarzy dostała cokolwiek jeść i zaraz musiała zacząć pracę. Jej dzień pracy zaczynał się od godziny 3 rano i trwał przeważnie do 24. Robiła wszystko to, co trzeba robić w gospodarstwie.
Przy pracy na roli nie można było rozmawiać, ani odpoczywać, gdyż pilnowano ich i rozmowę uznawano za stratę czasu. Jeżeli ktoś nie chciał pracować, zabierano go na posterunek, gdzie był bity i dostawał do jedzenia tylko suchy chleb i wodę, a kiedy kara nie poskutkowała, zabijano go.
Po powrocie z pola [Franciszka Maziarz] dostawała kolację. Wszystkie posiłki jadła osobno, nie przy stole z gospodarzami. Po kolacji szła do obory do bydła. Miała do nakarmienia i do dojenia 25 krów. Następnie, po wykonaniu wszystkich prac w oborze, sprzątała w domu. Zmywała naczynia po kolacji, myła podłogi, robiła pranie. Wszystko było sprawdzane przez gospodarza, czy starannie zostało wykonane. Po całodziennej pracy kładła się na 3-4 godziny spać w swoim małym pokoiku.
W zimę chodziła w drewnianych butach do lasu ścinać drzewa, następnie je przerzynała, rąbała, a oprócz tego zbierała gałęzie, które trzeba było wiązać w wiązki i wszystko ładnie układać. Jeżeli chciała gdzieś jechać, musiała mieć specjalne pozwolenie na piśmie od gospodarza i przypięty znaczek z dużą literą P, który oznaczał, że jest Polką.
Kiedy zachorowała i nie mogła wstać, gospodarz, zamiast przyprowadzić doktora, poszedł na posterunek ze skargą, że nie chce pracować. Dopiero, gdy przyszedł posterunkowy i zobaczył w jakim jest stanie, posłał po lekarza.
Po prawie czterech latach została przeniesiona do innej wsi. Tam już nie miała tyle pracy i była lepiej traktowana.
Na robotach w Niemczech była do końca wojny, a po wojnie musiała czekać jeszcze bardzo długo na transport do Polski. W Niemczech straciła swoje najpiękniejsze lata, a złe traktowanie odbiło się na jej zdrowiu."
Tekst oryginalny:
 
|
|
