„W tym miejscu spoczywają żołnierze polegli w czasie I wojny światowej. Niech dobry Bóg da im wieczny pokój”.

        Tablicę z takim napisem umieszczono na cokole pomnika znajdującego się na cmentarzu w Kamieniu. W dniu Święta Zmarłych 1 listopada 2004 roku proboszcz parafii Kamień ksiądz Tadeusz Wójcicki poświęcił tablicę ufundowaną przez Towarzystwo Przyjaciół Kamienia i Samorząd Gminy. O grobach żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej napisał Antoni Łach:

      „Urodziłem się w 1921 roku w Kamieniu. Nazwisko Antoni Łach. W 1928 roku zacząłem uczęszczać do Szkoły Podstawowej w Kamieniu Centrum. Była to szkoła siedmioklasowa pod patronatem Św. Stanisława Kostki. Kierownikiem tej szkoły był Jan Barański, zawodowy żołnierz, oficer Wojska Polskiego w stopniu kapitana. Był opiekunem  mogił żołnierzy, którzy polegli w pierwszej wojnie światowej i zostali pochowani na tutejszym cmentarzu parafialnym. Mogił było około czterdzieści a w każdej mogile po kilka osób. Wszystkich ciał mogło być około stu. Byli to żołnierze austryjaccy. Spora część żołnierzy i osób cywilnych tutejszej wioski zmarło także na wskutek choroby zakaźnej, jaką był tyfus plamisty. Szkoła nasza była opiekunem tych mogił, uczniowie zajmowali się ich oczyszczaniem. W późniejszym terminie około 1937 roku ks. Kanonik Henryk Grębski zlecił pochówek swoich parafian na tych mogiłach, dlatego pozostał po nich tylko pomnik poległych.

      Będąc jeszcze czynny zawodowo, w czasach PRL-u, załatwiałem jakąś sprawę w Wydziale Architektury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. W trakcie rozmowy okazało się , że moim rozmówcą jest arch. Zdzisław Barański, najmłodszy syn Kierowniczki Szkoły Powszechnej w Kamieniu z okresu okupacji hitlerowskiej. Z rozmowy wynikało , że był on kolegą szkolnym brata mojej mamy, Kazimierza Delekty, mieszkającego w domu z drugiej strony drogi , naprzeciw Plebanii (w późniejszym domu Antoniego Sitarza ) i sąsiadem Ludwika Kędziora, właściciela młyna i tartaku.

       Z powstaniem Kamienia i jego rozwojem ściśle związana jest Krzywa Wieś, współcześnie należąca do Kamienia, chociaż wedle niektórych podań miała ona powstać i uformować się jako samodzielna osada. Hipotezę tę potwierdza nazwa Krzywa Wieś, utrzymująca się od początku istnienia wsi. Osada prawdopodobnie powstała i rozwinęła się wzdłuż drogi zwanej jeszcze do niedawna "gościńcem królewskim".

       Tak pisze o powstania Krzywej Wsi dr Andrzej Rurak w książce "Kamień w przeszłości i dziś".

      Urodził się w Kamieniu 19.09.1902 roku, syn Antoniego i Anieli. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w renomowanej szkole średniej - I Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie. Po ośmioletniej nauce w 1921 roku zdał egzamin dojrzałości i złożył podanie do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu o przyjęcie do grona przyszłych duchownych. Otrzymał jednak odpowiedź negatywną z uwagi na brak miejsc, zaproponowano mu naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, w którym były jeszcze wolne miejsca.

      Michał Wąsik skorzystał z tej propozycji, rozpoczął studia i tak związał się z diecezją lubelską na całe życie. Seminarium Duchowne w Lublinie ukończył w 1927 roku i 19.06.1927 roku otrzymał święcenie kapłańskie.