W dniu 8 grudnia w świetlicy OSP w Kamieniu odbył się szachowy turniej juniorów i seniorów z terenu gminy Kamień o puchar Przewodniczącego Rady Gminy Kamień.

Uczestników turnieju swoja obecnością zaszczycili :

• Przewodniczący Rady Powiatu Rzeszowskiego Jerzy Bednarz,
• Przewodniczący Rady Gminy Mariusz Goclon,
• członkowie Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Kamienia Józef Czubat i Paweł Gutowski.

Goście i uczestnicy turnieju

Wyniki turnieju juniorów:

I miejsce - Paweł Czubat

II miejsce - Piotr Gutowski

III miejsce - Patryk Grabiec

IV mielce - Mateusz Nowak

V miejsce - Piotr Łach

VI miejsce - Gabriela Nowak

Wyniki turnieju seniorów:

I miejsce - Marek Konior

II miejsce - Marian Baran

III miejsce - Stanisław Ciak

IV miejsce - Jan Mizerski

V miejsce - Jan Nowak

VI miejsce - Mieczysław Bednarz

VII miejsce - Józef Woś

Zdobywcy pierwszych trzech miejsc otrzymali puchary, pozostali zawodnicy pamiątkowe medale oraz dyplomy, które ufundował i wręczył Przewodniczący Rady Gminy Kamień mgr inż. Mariusz Goclon.

Przewodniczący Rady Gminnej Mariusz Goclon wręcza wyróżnienia

Turniej zorganizowało Towarzystwo Przyjaciół Kamienia przy współudziale Ochotniczej Straży Pożarnej i Centrum Kultury. Zdjęcia wykonała Justyna Szeliga

Gra wymagała myślenia

Kamień, 12.12.2013

Opr. J.C.

Szanowni Państwo

Pragniemy zaprezentować Czytelnikom naszej strony internetowej postać kolejnego rodaka Ziemi Kamieńskiej - ks. dr Tomasza Wąsika, kapłana pełniącego ważne funkcje w diecezji przemyskiej w latach 1905-1939 oraz zasłużonego katechetę, odznaczonego Orderem Odrodzenia Polski "Polonia Restituta" za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wychowania młodzieży.

Ks. Tomasz Wąsik

W środku Zofia Guzek - bratanica po lewej siostra Agnieszka Sudoł

Urodził się 5 X 1878 r. w Kamieniu, był synem rolnika Jakuba[1]. W latach 1893 - 1900 uczęszczał do Gimnazjum w Rzeszowie. Po maturze w latach 1900 - 1904 studiował teologię w Przemyślu, gdzie 26 VI 1904 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej, jako wikary do parafii Korczyna. Od 1 I 1905 r. wykonywał obowiązki sekretarza w konsystorzu biskupim w Przemyślu. Obowiązki te spełniał zaledwie przez rok i w roku 1906 został skierowany na dalsze studia teologiczne do Wiednia[2].

W stolicy ówczesnego cesarstwa austriackiego przebywał trzy lata i pobyt swój zwieńczył uzyskaniem doktoratu 10 VII 1909 r.[3]. Po powrocie do kraju od 1 VIII 1909 r. do 1 IX 1910 pełnił tą samą funkcję, co przed wyjazdem na studia, czyli sekretarza konsystorza biskupiego. Następnie objął obowiązki pomocnika katechety w II Gimnazjum w Przemyślu na Zasaniu. Na początku roku szkolnego 1910-1911 złożył egzamin kwalifikacyjny na prefekta szkół średnich. Posiadając odpowiednie kwalifikację przez 33 lata (1911-1934) pełnił funkcję katechety w tym gimnazjum. Równocześnie od 1 VIII 1911 do 1933 r. był rektorem Collegium Marianum, czyli Małego Seminarium[4].

Obok tych funkcji ks. Tomasz Wąsik w 1925 r. został mianowany członkiem kapituły katedralnej w Przemyślu i referentem kurii biskupiej[5]. Od roku 1926 był promotorem sprawiedliwości w sądzie biskupim[6] oraz egzaminatorem prosynodalnym[7]. W dniu 9 III 1938 r. objął godność scholastyka w kapitule katedralnej w zamian za bp. Wojciecha Tomakę[8]. Po wybuchu II wojny światowej ks. T. Wąsik znalazł się po lewej (niemieckiej) stronie Sanu. Nie miał tam ani mieszkania, ani odpowiedniego zajęcia, gdyż wszystkie centralne instytucje kościelne diecezji przemyskiej znalazły się po prawej (radzieckiej) stronie Sanu. Z tych też chyba powodów, mimo 65 lat życia, decyzją bp. F. Bardy 26 II 1941 r. został mianowany proboszczem w Bliznem, gdzie sprawował tę funkcję do1948 r[9]. W tejże parafii, mimo trudności ze strony okupanta oraz pomimo podeszłego wieku, dalej wiele czasu poświęcał katechizacji dzieci i młodzieży. Oprócz nauki w szkole, jako jedyny w dekanacie brzozowskim, prowadził katechizację przykościelną. Odbywała się ona co niedzielę przed nieszporami. Widać więc, że sprawa katechizacji, której poświęcił większość swojego życia, nadal leżała mu mocno na sercu.

Jego niewielka spuścizna pisarka koncentrowała się głównie wokół problematyki wychowawczej[10]. Należał do koła księży katechetów, którego był długoletnim przewodniczącym. Podczas spotkań koła wygłaszał wiele wykładów na tematy związane z wychowaniem: "Najnowsze kierunki w wychowaniu", "Chłopcy, czy dziewczęta są lepszym materiałem szkolnym?", "Zasługi Hozjusza na polu katechetycznym", "Hozjusz jako polityk", "Hozjusz a stan duchowny", "O nowoczesnych tańcach", "Marzenia ucznia z II klasy gimnazjum", "Hellenizm a judaizm", "O przysiędze Stanisława Szpotańskiego"[11].

Za długoletnią pracę nad wychowaniem młodzieży został odznaczony orderem Polonia "restituta"[12]. Zmarł w Przemyślu 26 II 1951 r. i tam też został pochowany[13].

Ks. dr Marek Story

Wszystkim podatnikom za przekazanie 1 % podatku dziękujemy.

Wyrażamy wdzięczność za wsparcie naszej działalności, zrozumienie potrzeb i okazaną pomoc. Mamy również nadzieję na dalszą współpracę.

Przy rozliczeniach podatku za 2012 rok, 71. podatników przekazało dla naszego stowarzyszenia 3.876 zł (w roku poprzednim 9.915 zł). Anonimowo 17., imiennie 52. podatników.

• Troje przedsiębiorców z terenu gminy Kamień przekazało 1.064 zł:

Jadwiga Cholewa - Łowisko

Marek Partyka - Kamień Górka

Bogumiła Bałut - Nowy Kamień

• 30. podatników z terenu gminy Kamień przekazało 1 395 zł:

Maria i Marek Błądek - Prusina

Dorota Błądek - Kamień

Zofia i Jacek Partyka - Kamień

Stefania i Tadeusz Olko - Nowego Kamienia

Maria i Adam Majowicz - Kamień

Alicja Hawro - Kamień

Stanisława Czubat - Kamień

Ewelina Sroka - Kamień

Piotr Partyka - Błonie

Genowefa Chojnacka - Nowy Kamień

Genowefa Saj - Nowy Kamień

Maria Puchalska - Nowy Kamień

Zofia Żak - Nowy Kamień

Mirosław Sabat - Nowy Kamień

Mirosław Piędel - Nowy Kamień

Józef Kiełb - Łowisko

Krzysztof Kiełb - Łowisko

Małgorzata Sobczuk - Krzywa Wieś

Wanda i Kazimierz Gawrońscy - Podlesie

Genowefa i Henryk Moskalowie - Nowy Kamień

Eleonora Błądek - Kamień

Zofia i Jerzy Bednarzowie - Kamień

Marta i Marek Oczkowscy - Kamień

Mirosław Sabat - Nowy Kamień

Antoni Partyka - Błonie

Edward Piróg - Kamień

Agata i Wojciech Pirogowie - Kamień

Dorota i Zbigniew Pirogowie - Krzywa Wieś

Zofia Buczkowska - Łowisko

Anna o Henryk Sądejowie - Prusina

• Spoza ternu Gminy Kamień 1% podatku wpłaciło 6. podatników, z czego uzyskaliśmy kwotę 160 zł:

Jan Łach - Warszawa

Bronisław Rodzeń - Warszawa

Wanda i Edward Cyranowie- Przemyśl

Genowefa i Eugeniusz Zarkowscy - Górno

• Z terenu powiatu Opolskiego podatek przekazało 19. podatników, otrzymana kwota to 573 zł:

Gabriela i Krystian Obrowiec

Krystyna i Joachim Duda - Schodnia

Tekla i Ryszard Tykiel - Opole

Stefania Suchorska - Opole

Bożena Kochanowska - Opole

Krystyna i Rejmont Mokrowiecki - Gogolin

Rozalia i Karol Czekała - Gogolin

Jozef Mróz - Gogolin

Róża Baszczyk - Obrowiec

Adrian Duda - Schodnia

Renata Tobera - Opole

Krystyna i Sławomir Smogulec - Opole

Adela Kiwic - Gogolin

Elżbieta Moik - Gogolin

Teresa Grabarczyk - Opole

Anna Szmigulec - Opole

Alicja i Tadeusz Saj - Opole

Alicja Ryszard Prużyński - Opole

Bernarda i Rudolf Szewczyk - Krapkowice

• Anonimowo wpłaciło:

z terenu gminy Kamień 11. podatników - 125 zł,

pozostali: z Rzeszowa 2., z Lublina 2., z Krakowa 2., z Niska 1., z Jarocina 1., uzyskana kwota to - 559 zł.

Kamień, dnia 19.10.2013

Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Kamienia

W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w Kamieniu Centrum w piłkę nożną graliśmy prawie codziennie (z wyjątkiem zimy), po lekcjach szkolnych, na "ugorkach" za stodołami gospodarstw. Na początku wybierano spośród chętnych do gry kapitanów drużyn, którzy z kolei dobierali do siebie zawodników, raz jeden, raz drugi, mając na uwadze siłę, wartościowość i umiejętności danego "piłkarza". Boisko nie miało zaznaczonych linii bocznych, a linie końcowe stanowiły bramki zrobione z dwóch palików wbitych w ziemię o umówionej szerokości, czasami były to kamienie znalezione w pobliżu. W tym czasie nie graliśmy już tzw. "szmacianką", a gumową piłką kupioną na odpustowych kramach lub w kiosku Ruchu. Często piłki te dziurawiły się o gwoździe wystające z oszalowanej deskami stodoły. Dobrze jak mieliśmy piłkę zapasową i można było dokończyć mecz, jeżeli nie, to kończyliśmy granie, a na następne spotkanie piłkę kupował kolejny zawodnik. Raz udało się "pożyczyć" ze szkoły skórzaną piłkę przeznaczoną do gry w szczypiorniaka, której dętkę nadmuchiwano ustami zawiązując dratwą ustnik i chowano do wnętrza skóry, a szczelinę dokładnie wiązano sznurówką od buta lub mocnym sznurkiem. Wielką radością było kopać prawie profesjonalną piłkę, której żywotność była dłuższa niż gumowej.

W okresie wakacji chętnych do zabawy z piłką było więcej, bo przyjeżdżali do swoich dziadków wnukowie z miast. Jednym z nich był Leszek Story ze Stalowej Woli, innym Rysiek Majka z Wrocławia. Po wielu spotkaniach w własnym gronie znaliśmy się jak "łyse konie", dlatego postanowiliśmy poszukać innych przeciwników, by zagrać jako jedna drużyna pod nazwą "Górnik", gdyż drużyna ze Śląska była w tym czasie w czołówce I ligi, a piłkarze wzorem do naśladowanie przez naszych chłopców.

Skład drużyny przedstawiał się następująco: Czerepak Stanisław, bramkarze Kołodziej Stanisław, Surdyka Józef, obrońcy Olko Jan, Rodzeń Stanisław, Majka Ryszard, Wąsik Tadeusz, Bednarz Czesław, Bzikot Stanisław, pomocnicy Bąk Zbigniew, Wąsik Mieczysław, napastnicy Konior Edward, Story Leszek.

Nie długo musieliśmy czekać na sparingpartnera. Po namowie kolegów mieszkających w Nowym Kamieniu zorganizowali oni podobną drużynę i nazwali ją "Legia". Spośród założycieli i czynnych zawodników pamiętam: Bednarza Mieczysława, Sabata Jana, Ruraka Tadeusza, Walickiego Stanisława. Pierwszy mecz rozegraliśmy w niedzielne popołudnie na łące za obecną piekarnią GS, wypłaszając pasące się tam konie. Zapatrując się na nasze poczynania chłopcy z "Górki" założyli drużynę o nazwie "Ruch", z którą kilkakrotnie zmierzyliśmy swoje siły. Spośród wielu zawodników pamiętam: Sączawę Mieczysława, Miazgę Franciszka, Kostyrę Tadeusza i Władysława, Słomianego Stanisława, Trznadla Adama, Saja Franciszka, Józefa i Czesława, Kołodzieja Jana. Tak to powstała wakacyjna gminna liga, w której przewodził "Górnik", gdyż większość meczów zapisywał na swoje konto prowadząc w tabeli z największą ilością punktów i bramek zdobytych przez Wąsika Mieczysława, Koniora Edwarda i Storego Leszka. Aby wyróżnić się spośród pozostałych drużyn postanowiliśmy uszyć w własnym zakresie koszulki. Nie mając pieniędzy na materiał, "pożyczyliśmy" flagi będące dekoracją po świętach 1 Maja lub 22 Lipca, umieszczone na słupach sieci elektrycznej wzdłuż drogi.

Po skończonych wakacjach większość z nas rozjeżdżało się do szkół, internatów, by ponownie wrócić po ukończeniu kolejnej klasy. Trwało to przez kilka lat. Czas uciekał, byliśmy coraz starsi i każdy miał inne plany życiowe. Dwóch poszło do seminarium, dwóch wyjechało do Ameryki, wnukowie z miast już tak często nie odwiedzali dziadków, inni poszli do wojska, a niektórzy zajęli się własnymi rodzinami. Zostały wspomnienia i chęć cofnięcia czasu do lat sześćdziesiątych.

Wspominał Edward Konior