Pierwsze informacje prasowe o „Poczcie” w Kamieniu znalazła i udostępniła Ewa Krzyżek, członkini Towarzystwa Ziemi Niżańskiej, współpracująca z Towarzystwem Przyjaciół Kamienia. Sięgają one początku XX wieku. W „Gazecie Narodowej” z 1904 roku znajduje się zdanie: „Stacja telegrafu została otwarta 15 bm. przy urzędzie pocztowym w Kamieniu powiat Nisko”. W tym samym roku „Dziennik Polski” informuje: „Nową stację telegrafu z dniem 15 bm. otwarto w Kamieniu (powiat Nisko) przy istniejącym tam urzędzie pocztowym, stacja telegrafu z ograniczoną służbą dzienną”. Wcześniej najbliższa placówka pocztowa mieściła się od ok. 1860 roku w Sokołowie Małopolskim.
Pierwszy Urząd Pocztowy znajdował się w Prusinie, zajmował izbę w domu prywatnym, w którym mieszkał Walenty Gancarz z rodziną. Następnie funkcjonował do 1934 roku w nieistniejącym już tzw. budynku gminnym, kiedy to po włamaniu dokonanym w nocy z 14 na 15 lutego tego roku, przeniesiono go do domu prywatnego Jana Mędrali, a w 1938 roku do murowanego budynku należącego do Józefa Majki, gdzie w sąsiedztwie apteki istniał przez 46 lat.
![](/plugins/content/mavikthumbnails/thumbnails/250x170-images-phocagallery-1_artykuly-artykul_9-budynek-poczta.jpg)
Budynek Józefa Majki, w którym mieściły się biura poczty
Na potrzeby posiadania własnego budynku, dostosowanego do potrzeb nowoczesnych już usług pocztowych i telekomunikacyjnych, zapewniającego mieszkańcom komfort korzystania z nich, władze gminy zabezpieczyły w planach i przekazały bezpłatnie teren pod jego budowę. W 1984 roku placówka poczty w Kamieniu przeprowadziła się do nowo wybudowanego dla niej budynku, w którym funkcjonuje do dziś.
W historii naszej wsi zapisali się pierwsi naczelnicy i kierownicy Urzędu Pocztowego, który na przestrzeni lat nosił różne nazwy. Z zachowanych informacji wiemy, że w 1931 roku naczelnikiem urzędu, zwanego wtedy Agencją Pocztową, była Helena Stępniewska, potem od 1932 roku Stanisława Legocka, następnie do maja 1945 roku Maria Wawrzyniecka z domu Siessówna. Po niej zarządzanie placówką, aż do 1962 roku, przejęła Helena Legutko. Wtedy zatrudnieni tam byli również Stanisława Piela i Piotr Bednarz.
W Urzędzie Pocztowym w Kamieniu odbywały się także praktyki zawodowe, po ich ukończeniu kandydaci na agentów pocztowych zdawali egzamin w Rzeszowie. Kronika podawała, że od 15 sierpnia 1945 roku praktykowały: Janina Rurak z Kamienia (została skierowana do pracy jako kierowniczka poczty w Radzichowej), Salomea Gutowska z Kamienia (skierowana do pracy w Kozach, powiat Oświęcimski), Anna Piróg z Cholewianej Góry i zdały one egzaminy na agentów 25 marca 1946 roku. Od dnia 1 października 1946 rozstały przyjęte na praktykę na agentów Wiktoria Półchłopek, Cecylia Delekta i Janina Agrasińska .W 1947 roku na praktykę przyjęto Władysławę Lis a w 1948 Annę Kołodziej z Jeżowego i Julię Janiec z Nowego Kamienia, W latach 1972-1973 praktykę odbywały uczennice Technikum Łączności w Przemyślu :Helena Bałut, Maria Grabiec ,Anna Kata i Władysława Watras, które po skończeniu Technikum podjęły pracę na terenie Obwodu UPT Nisko.
W okresie po II Wojnie Światowej w urzędzie pocztowym oprócz naczelnika zatrudnieni byli kasjerki i listonosze. Na przestrzeni lat jako listonosze w Kamieniu pracowali: Paweł Walicki, Jan Grabiec, Marcin Kozak, Antoni Bałut, Władysław Saj i Józef Czerepak (pracował także na terenie Jeżowego).
Od 1928 roku nowa nazwa urzędu pocztowego w Polsce to „Poczta, Telegraf i Telefon”, a od 1991 roku firma podzielona na dwie niezależne instytucje funkcjonuje pod nazwą „Poczta Polska” i „Telekomunikacja Polska”.
Z informacji zawartych w kronice Urzędu Pocztowego w Kamieniu wynika, że do wybuchu I Wojny Światowej w 1914 roku pocztę adresowaną do naszej wsi przywożono z Sokołowa Małopolskiego i tam zawożono listy i paczki złożone w placówce w Kamieniu. Przesyłki te przewozili odpłatnie wynajmowani miejscowi rolnicy, którzy posiadali furmanki konne, nazywano ich „pocztylionarzami”. Potem takim punktem przekazowym był Rudnik - stąd nazwa naszego urzędu pocztowego - „Kamień koło Rudnika nad Sanem”, a później Nisko. W latach 1930-1933 przesyłki pocztowe z Rudnika przewozili co drugi dzień furmankami konnymi Walenty Krawczyk i bracia Władysław i Stanisław Krawczyk; warto wspomnieć, że w Rudniku w tym czasie pracował mieszkaniec Kamienia Piotr Czerepak, który po odbytych aplikacjach w Rzeszowie podjął prace na poczcie w Rudniku W czasie okupacji niemieckiej i pierwszych latach po wojnie przesyłki z Niska transportowali furmankami konnymi Jan Lis i mój ojciec, Julian Czubat z Górki. Ze wspomnień Tadeusza Krawczyka spisanych w książce „Moje życie” wynika, że woźnice byli uzbrojeni i konwojowani przez policję z Jeżowego, jadąc przez las „rudnicki”. Wozacy ci pełnili także ważną funkcję, przewożąc nie tylko przesyłki pocztowe, ale przy okazji także inne, powierzone im towary, produkty żywnościowe, np. dla dzieci uczących się w mieście, przewozili mieszkańców, którzy musieli załatwić w mieście urzędową lub sądową sprawę czy odbyć wizytę lekarską, a w czasie okupacji nielegalne materiały dla ruchu oporu zza Sanu. Przy braku innych środków transportu byli oni jedyną dostępną możliwością dojazdu. Mój ojciec nazywał osoby korzystające z jego furmanki „pasisierami”. Od lat 60. XX wieku przesyłki transportowane były PKS-em czyli autobusem Polskiej Komunikacji Samochodowej, który kursował na trasie Rzeszów - Stalowa Wola. Część pojazdu wydzielona była tylko do przewozu poczty, konwojował ją pracownik pocztowy Piotr Bednarz z Krzywej Wsi. Potem już poczta przyjeżdżała do Kamienia tak, jak dziś, z Rzeszowa, firmowym samochodem Poczty Polskiej.
W 1949 roku pierwszy raz zatrudniono sprzątająca w Urzędzie Pocztowym, była to Stanisława Dudzik, następnie pracowała Maria Bochenek, a obecnie Emilia Wójcik.
Początkowo było tylko kilka numerów telefonicznych w gminie, z biegiem czasu liczba ich się zwiększała .W latach 1960-1970 była centralka telefoniczna z 50 numerami telefonów, następnie wymieniono ją na 100-numerową.
Z placówki pocztowej mogły być wykonywane połączenia krajowe i zagraniczne. Helena Potańska, pracująca w tym czasie przy obsłudze centrali telefonicznej wspomina, że na połączenie do Stanów Zjednoczonych musiało się czekać nawet kilka dni, nie wiedząc nawet w przybliżeniu, kiedy ono nastąpi. Lokalną linię telefoniczno-radiową montowali i konserwowali: Józef Błąd, Józef Bochenek, Mieczysław Sudoł, Jan Kutyła, Jan Oczkowski, Stanisław Cyran i długoletni pracownik pocztowy Józef Krzyś. Całodobowo obsługiwali centrale telefoniczne: Maria Mędrala, Wanda Koper, Maria Tupaj, Helena Potańska, Stefania Janiec, Genowefa Kopacz i Czesława Miazga, Jan Kutyła.
![](/plugins/content/mavikthumbnails/thumbnails/150x221-images-phocagallery-1_artykuly-artykul_9-blad-poczta.jpg)
Józef Błąd montuje instalację telefoniczną
Przy Urzędzie Pocztowym w latach 1960-1974 działał „Radiowęzeł Gminy Kamień”, którego głównym zadaniem było retransmitowanie krajowych programów radiowych i emitowanie lokalnych komunikatów, ale też mógł nadawać własne, autorskie audycje. Za opłatą montowane były w domach odbiorniki radiowe, wykorzystujące istniejącą sieć kabli telefonicznych. Instalowano je na ścianie, wiszące na stałe. Audycje własne to koncerty miejscowych zespołów muzycznych, szczególnie słynnych wtedy „Cebulów”, zapowiadane przez Edwarda Olko.
![](/plugins/content/mavikthumbnails/thumbnails/250x159-images-phocagallery-1_artykuly-artykul_9-helena-legutko.jpg)
Naczelniczka poczty Helena Legutko
Po odejściu Heleny Legutko, po 17 latach pracy na stanowisku kierownika poczty w Kamieniu, jej obowiązki przejął w 1962 roku Władysław Czerepak, który pracował wcześniej w Urzędzie Pocztowym w Chmielowie, a po nim Helena Michnar, która zmarła nagle w 1981 r. W latach 1981-1988 Anna Kata, pracująca wcześniej w Urzędzie Pocztowym w Rzeszowie i Sokołowie pełniła funkcję naczelnika Urzędu Pocztowego w Kamieniu. W tym okresie pracowały tam również Maria Grabiec-Ćwikła, Helena Bałut i Helena Ścibior. We wrześniu 1988 roku na stanowisko naczelnika powołano Zofię Gutowską. Pozostali pracownicy w tym okresie to Krystyna Kozioł, wspomniani wcześniej listonosze oraz Tadeusz Haber, Edward Kata, Edward Woś, Marek Potański, Mieczysław Szczygieł, Zdzisław Bzduń, Niemiec z Podlesia oraz serwisujący i obsługujący centralę telefoniczną Józef Krzyś. W roku 1999 Zofia Gutowska przeszła na emerytuję, a stanowisko naczelnika urzędu w Kamieniu objęła Bożena Kucaba. Nadal pracowała tam Krystyna Kozioł oraz listonosze: Tadeusz Orszak, Kozara Eugeniusz, Kozara Edward, Tadeusz Wąsik.
Aktualna nazwa poczty to: Urząd Pocztowy w Kamieniu koło Rudnika nad Sanem. Naczelnikiem Urzędu Pocztowego jest Leszek Krasnodębski, na stanowisku asystenta pracuje Bożena Kucaba, listonosze: Tadeusz Orszak, Henryk Sądej i Mariusz Węglarz.
![](/plugins/content/mavikthumbnails/thumbnails/250x187-images-phocagallery-1_artykuly-artykul_9-poczta.jpg)
Budynek poczty w Kamieniu
Historię Poczty Polskiej i Telekomunikacji Polskiej w Kamieniu kończę na dniu 31 grudnia 2020 roku, dziękując jej byłym pracownikom za służbę i życząc obecnym sukcesów zawodowych dla dobra mieszkańców wszystkich wsi naszej gminy.
Bibliografia: 1. „Gazeta Narodowa”, wydanie z 1904 roku, nr 51, strona 2, 2. „Dziennik Polski”, wydanie z 1904 roku, nr 104, strona 51, 3. odpis z Kroniki Urzędu Pocztowego w Kamieniu, lata 1984-1985, 4. Tadeusz Krawczyk „Moje życie”, Rzeszów, 2020 rok. 5. Magdalena Bukowska-Zając - informacje i zdjęcia 6. Zofia Gutowska - informacje 7. Anna Kata 8. Maria Tupaj 9. Teresa Czerepak 10. Tadeusz Orszak 11. Zdjęcie budynku poczty - Irena Maj Surdyka 12. Kronika Agencji Pocztowej Kamień
Kamień, 2021-03-28
Opracował Józef Czubat |