niedziela, 22 grudnia 2024r.
Home
Strona internetowa Towarzystwa Przyjaciol Kamienia w Kamieniu.
Kamieńskie orkiestry - "Cebule" PDF Drukuj Email
środa, 14 lipca 2021 20:44

     Teraz mówimy zespół muzyczny. Nieodzowny na weselu, balu, czasem pogrzebie. W dawnej historii Kamienia zespoły takie składały się w większości z członków jednej, dziś powiedzielibyśmy, muzykującej rodziny, więc nazwa orkiestry odnosiła się do nazwiska rodowego i co ciekawe w jej skład wchodzili tylko mężczyźni.

Orkiestra Cebulów wśród uczestników festynu

     Ostatnio przedstawialiśmy orkiestrę Piekutów z Nowego Kamienia. Dziś wspomnienie o nie mniej sławnej orkiestrze synów Marii i Walentego Cebulów z Kamienia. Odziedziczyli oni talent muzyczny po ojcu, który grał na skrzypcach.

Wiktor Salowski,Tadeusz Cebula, Krystyna Cebula c.Tadeusza, Wiesław Cebula, zdjęcie z 1972 r.

     Józef - grał na akordeonie, skrzypcach i saksofonie altowym, Tadeusz na saksofonie altowym i akordeonie, Paweł na saksofonie tenorowym, barytonowym i na skrzypcach, natomiast Stanisław grał na akordeonie. Zespół zasilała również swoim talentem Krystyna - córka Tadeusza (w latach 1969-1972) oraz syn Pawła Cebuli - Tadeusz, którzy grali na akordeonach. Cebulowie, a także ich kuzyn Wiktor Sakowski (saksofon tenorowy) grali na weselach, festynach, czyli potańcówkach na świeżym powietrzu lub w domach kultury, ale też brali udział w konkursach organizowanych przez Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie, koncertowali w radiu i telewizji.

Od lewej Paweł Cebula,Tadeusz Cebula, Józef Cebula, Józef Sądej

     Lata występów orkiestry przypadają na okres 1950-1990.

     Później tradycje muzyczne rodziny Cebulów podtrzymywali synowie Tadeusza - Jerzy i Wiesław, grając w zespołach o nazwach: Wektor oraz Express.

     Te bogate osiągnięcia muzyczne kontynuuje z wielkim powodzeniem zespół „Cebula Band”, którego trzon stanowią: Wiesław i jego synowie - Mirosław oraz Adrian.

"Cebula-Band" - Wiesław Cebula, Mirosław Cebula, Adrian Cebula, Sebastian Lesiczka i osoba anonimowa, zdjęcie z 2021 r.

 

Kamień, lipiec 2021 rok

Opracował Józef Czubat

Informacji udzielili - Małgorzata i Wiesław Cebula, Krystyna Pesney (Cebula)

 
AWANS SOKOŁA KAMIEŃ DO IV LIGI PODKARPACKIEJ PDF Drukuj Email
poniedziałek, 21 czerwca 2021 16:44

     Pierwszy od lewej: Prezes Marek Ziemniak, trener Marek Kusiak, Paweł Dziedzic, Maciek Rurak, Karol Skuba, Patryk Osiński, Paweł Kozieł, Adrian Piekut, Tomasz Bartnik, Bartosz Horajecki, Krzysztof Smusz, sekretarz Mirosław Piędel, członek Kamil Rodzeń. Dół od lewej: Mateusz Podstawek, Dominik Podstawek, Adam Kozak, Grzegorz Rychel, Tomasz Konefał. Kamil Kobylarz, Grzegorz Woźniak. Nieobecni: Dominik Bednarz, Dawid Bajek.

 

 

     Początki piłki nożnej w Kamieniu to rok 1955 wysoko przegrany mecz Kamień-Nisko, później rozgrywki LZS. W drugiej połowie czerwca 1969 roku grupie młodych ludzi zaświtała myśl o założeniu klubu i sekcji Piłki Nożnej w Kamieniu-Prusinie. W 1988 roku na zebraniu członków klubu sportowego i zawodników zrezygnowano z nazwy ”Bizon” Kamień, a przyjęto nazwę ”Sokół", nawiązując do historycznej z okresu sprzed pierwszej wojny nazwy organizacji sportowo-paramilitarnej Sokół, która działała na terenie wsi Kamień.

 

     Wielka radość w Kamieniu.W dniu 19 czerwca 2021 roku Sokół Kamień wygrał ze Słowianinem Grębów 7:0. Bramki w tym kluczowym spotkaniu zdobyli: P. Dziedzic, K. Skuba 2x, K. Kobylarz 2x, D. Bednarz 2x. Po paśmie 18 zwycięstw z rzędu Sokół Kamień zapewnił sobie 1 miejsce w tabeli rozgrywek stalowowolskiej okręgówki w sezonie 2020/2021 i zapisał się na kartach historii.


     Historyczny awans to praca wielu osób. Przede wszystkim piłkarzy, którzy zostawiali serce na boisku. Zarządu na czele z prezesem, trenera ze współpracownikami, sponsorów, którzy wspierają klub w codziennym działaniu, Samorządu Gminy Kamień, który dba o wysoki poziom infrastruktury sportowej. Pierwszy raz w historii Sokół zagra w IV lidze podkarpackiej, stawiając również na swoich wychowanków, zdolnych juniorów oraz współpracując z akademią piłki nożnej Sokołek.

 

Mirosław Piędel

 
Orkiestra Piekutów z Nowego Kamienia - zdjęcie znalezione w sieci PDF Drukuj Email
czwartek, 10 czerwca 2021 05:49

     Przeglądając wiadomości w internecie znalazłem niżej przedstawione zdjęcie z informacją: photo found on the web – shows a group of musicians, Jeżowe village I encourage everyone to take care of photographs, scan them and also describe them (people, surnames, when they could be taken and where). author: Ania

     Tłumaczenie treści: zdjęcie znalezione w sieci przedstawia grupę muzyków, wieś Jeżowe. Zachęcam wszystkich do dbania o fotografie skanowanie ich i opisywanie (ludzie, nazwiska, kiedy i gdzie mogły być zrobione). Autor Ania”.

     Znam te osoby - to orkiestra „Piekutów z Nowego Kamienia”. Skontaktowałem się z córką Ludwika Piekuta, Panią Zofią Bednarz, która potwierdziła, że na zdjęciu są: od lewej Franciszek Piekut, Ludwik Wójcik, Bronisław Drelich oraz jej ojciec Ludwik Piekut. Zdjęcie zrobione zostało w 1958 roku podczas uroczystości w Jeżowem. Rodzina ma kilka innych zdjęć orkiestry, które udostępnimy na naszej stronie internetowej w najbliższym czasie. Informacje te potwierdziła również żona Bronisława Drelicha Pani Maria Drelich.

 

Zarząd TPK

Kamień dnia 8.06.2021 r.

 
Poczta w Kamieniu - historia Urzędu Poczty, Telegrafu i Telefonu w naszej wsi PDF Drukuj Email
niedziela, 28 marca 2021 20:12

     Pierwsze informacje prasowe o „Poczcie” w Kamieniu znalazła i udostępniła Ewa Krzyżek, członkini Towarzystwa Ziemi Niżańskiej, współpracująca z Towarzystwem Przyjaciół Kamienia. Sięgają one początku XX wieku. W „Gazecie Narodowej” z 1904 roku znajduje się zdanie: „Stacja telegrafu została otwarta 15 bm. przy urzędzie pocztowym w Kamieniu powiat Nisko”. W tym samym roku „Dziennik Polski” informuje: „Nową stację telegrafu z dniem 15 bm. otwarto w Kamieniu (powiat Nisko) przy istniejącym tam urzędzie pocztowym, stacja telegrafu z ograniczoną służbą dzienną”. Wcześniej najbliższa placówka pocztowa mieściła się od ok. 1860 roku w Sokołowie Małopolskim.

     Pierwszy Urząd Pocztowy znajdował się w Prusinie, zajmował izbę w domu prywatnym, w którym mieszkał Walenty Gancarz z rodziną. Następnie funkcjonował do 1934 roku w nieistniejącym już tzw. budynku gminnym, kiedy to po włamaniu dokonanym w nocy z 14 na 15 lutego tego roku, przeniesiono go do domu prywatnego Jana Mędrali, a w 1938 roku do murowanego budynku należącego do Józefa Majki, gdzie w sąsiedztwie apteki istniał przez 46 lat.

Budynek Józefa Majki, w którym mieściły się biura poczty

     Na potrzeby posiadania własnego budynku, dostosowanego do potrzeb nowoczesnych już usług pocztowych i telekomunikacyjnych, zapewniającego mieszkańcom komfort korzystania z nich, władze gminy zabezpieczyły w planach i przekazały bezpłatnie teren pod jego budowę. W 1984 roku placówka poczty w Kamieniu przeprowadziła się do nowo wybudowanego dla niej budynku, w którym funkcjonuje do dziś.

     W historii naszej wsi zapisali się pierwsi naczelnicy i kierownicy Urzędu Pocztowego, który na przestrzeni lat nosił różne nazwy. Z zachowanych informacji wiemy, że w 1931 roku naczelnikiem urzędu, zwanego wtedy Agencją Pocztową, była Helena Stępniewska, potem od 1932 roku Stanisława Legocka, następnie do maja 1945 roku Maria Wawrzyniecka z domu Siessówna. Po niej zarządzanie placówką, aż do 1962 roku, przejęła Helena Legutko. Wtedy zatrudnieni tam byli również Stanisława Piela i Piotr Bednarz.

     W Urzędzie Pocztowym w Kamieniu odbywały się także praktyki zawodowe, po ich ukończeniu kandydaci na agentów pocztowych zdawali egzamin w Rzeszowie. Kronika podawała, że od 15 sierpnia 1945 roku praktykowały: Janina Rurak z Kamienia (została skierowana do pracy jako kierowniczka poczty w Radzichowej), Salomea Gutowska z Kamienia (skierowana do pracy w Kozach, powiat Oświęcimski), Anna Piróg z Cholewianej Góry i zdały one egzaminy na agentów 25 marca 1946 roku. Od dnia 1 października 1946 rozstały przyjęte na praktykę na agentów Wiktoria Półchłopek, Cecylia Delekta i Janina Agrasińska .W 1947 roku na praktykę przyjęto Władysławę Lis a w 1948 Annę Kołodziej z Jeżowego i Julię Janiec z Nowego Kamienia,
W latach 1972-1973 praktykę odbywały uczennice Technikum Łączności w Przemyślu :Helena Bałut, Maria Grabiec ,Anna Kata i Władysława Watras, które po skończeniu Technikum podjęły pracę na terenie Obwodu UPT Nisko.

     W okresie po II Wojnie Światowej w urzędzie pocztowym oprócz naczelnika zatrudnieni byli kasjerki i listonosze. Na przestrzeni lat jako listonosze w Kamieniu pracowali: Paweł Walicki, Jan Grabiec, Marcin Kozak, Antoni Bałut, Władysław Saj i Józef Czerepak (pracował także na terenie Jeżowego).

     Od 1928 roku nowa nazwa urzędu pocztowego w Polsce to „Poczta, Telegraf i Telefon”, a od 1991 roku firma podzielona na dwie niezależne instytucje funkcjonuje pod nazwą „Poczta Polska” i „Telekomunikacja Polska”.

     Z informacji zawartych w kronice Urzędu Pocztowego w Kamieniu wynika, że do wybuchu I Wojny Światowej w 1914 roku pocztę adresowaną do naszej wsi przywożono z Sokołowa Małopolskiego i tam zawożono listy i paczki złożone w placówce w Kamieniu. Przesyłki te przewozili odpłatnie wynajmowani miejscowi rolnicy, którzy posiadali furmanki konne, nazywano ich „pocztylionarzami”. Potem takim punktem przekazowym był Rudnik - stąd nazwa naszego urzędu pocztowego - „Kamień koło Rudnika nad Sanem”, a później Nisko. W latach 1930-1933 przesyłki pocztowe z Rudnika przewozili co drugi dzień furmankami konnymi Walenty Krawczyk i bracia Władysław i Stanisław Krawczyk; warto wspomnieć, że w Rudniku w tym czasie pracował mieszkaniec Kamienia Piotr Czerepak, który po odbytych aplikacjach w Rzeszowie podjął prace na poczcie w Rudniku W czasie okupacji niemieckiej i pierwszych latach po wojnie przesyłki z Niska transportowali furmankami konnymi Jan Lis i mój ojciec, Julian Czubat z Górki. Ze wspomnień Tadeusza Krawczyka spisanych w książce „Moje życie” wynika, że woźnice byli uzbrojeni i konwojowani przez policję z Jeżowego, jadąc przez las „rudnicki”. Wozacy ci pełnili także ważną funkcję, przewożąc nie tylko przesyłki pocztowe, ale przy okazji także inne, powierzone im towary, produkty żywnościowe, np. dla dzieci uczących się w mieście, przewozili mieszkańców, którzy musieli załatwić w mieście urzędową lub sądową sprawę czy odbyć wizytę lekarską, a w czasie okupacji nielegalne materiały dla ruchu oporu zza Sanu. Przy braku innych środków transportu byli oni jedyną dostępną możliwością dojazdu. Mój ojciec nazywał osoby korzystające z jego furmanki „pasisierami”. Od lat 60. XX wieku przesyłki transportowane były PKS-em czyli autobusem Polskiej Komunikacji Samochodowej, który kursował na trasie Rzeszów - Stalowa Wola. Część pojazdu wydzielona była tylko do przewozu poczty, konwojował ją pracownik pocztowy Piotr Bednarz z Krzywej Wsi. Potem już poczta przyjeżdżała do Kamienia tak, jak dziś, z Rzeszowa, firmowym samochodem Poczty Polskiej.

     W 1949 roku pierwszy raz zatrudniono sprzątająca w Urzędzie Pocztowym, była to Stanisława Dudzik, następnie pracowała Maria Bochenek, a obecnie Emilia Wójcik.


     Początkowo było tylko kilka numerów telefonicznych w gminie, z biegiem czasu liczba ich się zwiększała .W latach 1960-1970 była centralka telefoniczna z 50 numerami telefonów, następnie wymieniono ją na 100-numerową.

     Z placówki pocztowej mogły być wykonywane połączenia krajowe i zagraniczne. Helena Potańska, pracująca w tym czasie przy obsłudze centrali telefonicznej wspomina, że na połączenie do Stanów Zjednoczonych musiało się czekać nawet kilka dni, nie wiedząc nawet w przybliżeniu, kiedy ono nastąpi. Lokalną linię telefoniczno-radiową montowali i konserwowali: Józef Błąd, Józef Bochenek, Mieczysław Sudoł, Jan Kutyła, Jan Oczkowski, Stanisław Cyran i długoletni pracownik pocztowy Józef Krzyś. Całodobowo obsługiwali centrale telefoniczne: Maria Mędrala, Wanda Koper, Maria Tupaj, Helena Potańska, Stefania Janiec, Genowefa Kopacz i Czesława Miazga, Jan Kutyła.

Józef Błąd montuje instalację telefoniczną

 

    Przy Urzędzie Pocztowym w latach 1960-1974 działał „Radiowęzeł Gminy Kamień”, którego głównym zadaniem było retransmitowanie krajowych programów radiowych i emitowanie lokalnych komunikatów, ale też mógł nadawać własne, autorskie audycje. Za opłatą montowane były w domach odbiorniki radiowe, wykorzystujące istniejącą sieć kabli telefonicznych. Instalowano je na ścianie, wiszące na stałe. Audycje własne to koncerty miejscowych zespołów muzycznych, szczególnie słynnych wtedy „Cebulów”, zapowiadane przez Edwarda Olko.

 

Naczelniczka poczty Helena Legutko

     Po odejściu Heleny Legutko, po 17 latach pracy na stanowisku kierownika poczty w Kamieniu, jej obowiązki przejął w 1962 roku Władysław Czerepak, który pracował wcześniej w Urzędzie Pocztowym w Chmielowie, a po nim Helena Michnar, która zmarła nagle w 1981 r. W latach 1981-1988 Anna Kata, pracująca wcześniej w Urzędzie Pocztowym w Rzeszowie i Sokołowie pełniła funkcję naczelnika Urzędu Pocztowego w Kamieniu. W tym okresie pracowały tam również Maria Grabiec-Ćwikła, Helena Bałut i Helena Ścibior. We wrześniu 1988 roku na stanowisko naczelnika powołano Zofię Gutowską. Pozostali pracownicy w tym okresie to Krystyna Kozioł, wspomniani wcześniej listonosze oraz Tadeusz Haber, Edward Kata, Edward Woś, Marek Potański, Mieczysław Szczygieł, Zdzisław Bzduń, Niemiec z Podlesia oraz serwisujący i obsługujący centralę telefoniczną Józef Krzyś. W roku 1999 Zofia Gutowska przeszła na emerytuję, a stanowisko naczelnika urzędu w Kamieniu objęła Bożena Kucaba. Nadal pracowała tam Krystyna Kozioł oraz listonosze: Tadeusz Orszak, Kozara Eugeniusz, Kozara Edward, Tadeusz Wąsik.

     Aktualna nazwa poczty to: Urząd Pocztowy w Kamieniu koło Rudnika nad Sanem. Naczelnikiem Urzędu Pocztowego jest Leszek Krasnodębski, na stanowisku asystenta pracuje Bożena Kucaba, listonosze: Tadeusz Orszak, Henryk Sądej i Mariusz Węglarz.

Budynek poczty w Kamieniu

 

     Historię Poczty Polskiej i Telekomunikacji Polskiej w Kamieniu kończę na dniu 31 grudnia 2020 roku, dziękując jej byłym pracownikom za służbę i życząc obecnym sukcesów zawodowych dla dobra mieszkańców wszystkich wsi naszej gminy.

Bibliografia:
1. „Gazeta Narodowa”, wydanie z 1904 roku, nr 51, strona 2,
2. „Dziennik Polski”, wydanie z 1904 roku, nr 104, strona 51,
3. odpis z Kroniki Urzędu Pocztowego w Kamieniu, lata 1984-1985,
4. Tadeusz Krawczyk „Moje życie”, Rzeszów, 2020 rok.
5. Magdalena Bukowska-Zając - informacje i zdjęcia
6. Zofia Gutowska - informacje
7. Anna Kata
8. Maria Tupaj
9. Teresa Czerepak
10. Tadeusz Orszak
11. Zdjęcie budynku poczty - Irena Maj Surdyka
12. Kronika Agencji Pocztowej Kamień

Kamień, 2021-03-28

Opracował Józef Czubat

 
« PoczątekPoprzednia11121314151617181920NastępnaOstatnie »

Strona 18 z 44

Kto jest online


     Naszą witrynę przegląda teraz 125 gości 

Wsparcie działalności

 

Towarzystwo  Przyjaciół   Kamienia

 jest organizacją pożytku publicznego.

Można przekazać 1,5 % podatku

 W zeznaniu podatkowym należy wpisać:   KRS - 000 0037454

i deklarowaną kwotę podatku.

 

Wypełnij PIT on-line i przekaż 1.5% dla Towarzystwa Przyjaciół Kamienia

Copyright ? 2010 Towarzystwo Przyjaciół Kamienia. Design KrS, Valid XHTML, CSS